مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۷

بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت

ای راحت جان به جان رسیدم ز غمت

در کام دلم طعم اجل شیرین کرد

این تلخی ها که من کشیدم ز غمت