مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۴

سرویست قدش ولیک روی از من تافت

ماهیست رخش ولیک در گلخن تافت

در دوستی‌اش به کام دشمن گشتم

وین می‌کُشَدَم که کام از او دشمن یافت