مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۳

چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست

این سوختن من از فراقت خامی ست

وامید من آبستن بس نومیدی ست

نامم ز تو آلوده صد بدنامی ست