مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۷

کس نیست که از غمت به زاری نگریست

وز بهر تو سرو جویباری نگریست

چندانکه گریست چشم من بر قد تو

برسرو چمن ابر بهاری نگریست