مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۷

شیرین من آنکه رشک نقش چینی‌ست

کارش ستم و سرکشی و خودبینی‌است

با اینهمه گرمی که منم در کارش

میل دل خسته‌ام سوی شیرینی‌است