مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۶

این ابر که چون حادثه پیوسته ماست

بارانش همه بار دل خسته ماست

می نگشاید همچو دل ما نفسی

او نیز مگر کار فروبسته ماست