مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۶

پیوسته ز دیده در کنارم اشک است

در پای غم یار نثارم اشک است

گر دید عیان راز نهانم از اشک

پیداست که خصم آشکارم اشک است