مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۵

وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش است

در پای غم تو جان سپردن چه خوش است

بی روی تو زیستن چه مشکل کاریست

با دیدن تو پیش تو مردن چه خوش است