مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۸

آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است

بس دل که به او بسته و از غم زار است

هست از غم او هزار بارم بر دل

زیرا که بدو هزار دل پربار است