مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۹

عمری که ازو تا به فنا یک وجب است

بردیم به هفتاد و سراسر عجب است

هر مه ز دگر مهش عجبتر دیدم

چه جای حدیث وصل و عشق و طرب است