مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

آنم که چو جان بپرورم مردم را

گر دست رسد به جان خرم مردم را

ای حور و پری نه دیوم از من مگریز

من آدمیم نمی خورم مردم را