امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

یارم نشد آن بت پریوش هرگز

زو شاد نگشت این دل غمکش هرگز

بی او ز دمم کم آمد آتش هرگز

یعنی نزدم باو دم خوش هرگز