امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

هر لحظه گر از چرخ جفایی رسدت

وز حادثه زمان بلایی رسدت

غم نیست گر از مهی جفایی رسدت

سر چون سر زلف او به پایی رسدت