امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۲۲

سرائی دهر که هر لحظه کاروان دگر

در او نزول کند بهر خوردن و خفتن

مقیم ناشده طبل رحیل کوبد باز

بدین جهت شودش کاروان سرا گفتن