امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۲۰

کاتبی کز نقطه‌ای بی‌جا گهش

خوب شکل چوب گیرد نیک ننگ

باید آن ننگ خلائق را شکست

هم به چوب انگشت‌ها هم سر به سنگ