امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۱۷

نکوئی با بدان کمتر کن اما

به نیکان بیشتر کن نیکی خویش

به نیک و بد برابر گر کنی لطف

فتد با نیکوان کم با بدان بیش