آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۲

فردا چو بنامه ی سیاهم بینی

وز شرم گناه عذر خواهم بینی

من در خور جرم خویش، عفوت بینم

تو در خور عفو خود، گناهم بینی