آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۰

ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن

حرف غرض آمیز کسان گوش مکن

اکنون که شکفت غنچه ی باغ رخت

حق نفس مرا فراموش مکن