آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۴

وقت است ز باغ نکهت گل شنویم

وز هر کف خاک، بوی سنبل شنویم

از گریه ابر خنده ی گل ببنیم

وز خنده ی گل، ناله بلبل شنویم