آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۶

بس شب بلب آه سینه سوز آوردم

تا رو بتو مهر دل فروز آوردم

تو می بینی چو صبح در خنده لبم

من میدانم چه شب بروز آوردم!