آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۲

آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال

دارد بجبین چین، ز کسش نیست ملال

چین نیست که بر جبین او می بینی

آراسته ماه چارده را بهلال