آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۴

گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند

چون نقش بد و نیک در آیینه نماند

لوحی است عجب آینه ی سینه ی ما

کش ماند نشان ز مهر و، از کینه نماند