آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

کوی تو، که رشک گلستان ارم است

تا هست در آن مرغ دلم، محترم است

بیرون چو رود، سزاست خون ریختنش؛

تا در حرم است صید، صید حرم است!!