ادیب الممالک » دیوان اشعار » مثنویات » شمارهٔ ۲۸ - موافقت انگلیس و تصدیق بر بستن عهد و پیمان

چو روس این سخن گفت با انگلیس

بگفتش هلا زود پیمان نویس

که با هم نجوئیم راه دوئی

نرانیم گفت از منی و توئی

بزودی کنیم این زمین را دو بهر

ز دشت و که و رود و رستاق و شهر

نه شمشیر بایست و نه تیر تخش

نه خمپاره و نه توپ چون آذرخش

که ایرانیان خسته اند از دو کار

یکی از نهیب و دوم از فشار

بزودی خورند از دم ما فریب

فریب ار نشد راند باید نهیب

نشاید به ایرانیان جنگ خواست

که با مرده پیکار جستن خطاست