ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۳۷

گه گشاید حجاب و گه بندد

شاهد پشت پرده را ماند

جلوه ها می کند ز پرده حسن

بار هر هفت کرده را ماند

می گریزد ز دست تیر زنان

آهوی تیر خورده را ماند

خرقه دارد همیشه اندر سر

صوفی سر سپرده را ماند