ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۴۵

چهار کار نکو کردی ای ملک آغاز

که ایزدت دهد از فضل عمر بی پایان

نخست راندی بدسیرتان و دونان را

دوم سپردی کار جهان به دانایان

سوم دریدی توقیع های ناواجب

که بود هر یک از آنها بسوختن شایان

چهارم آنکه بدان رای پاک و عزم قوی

نتیجه خواستی از صحبت نکورایان