ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۰۲

این ز تو شایان و بر بماست سزاوار

اقسم بالخنس الجوار الکنس

بنده درگه امیریست که آمد

در نسب اندر یکی ز دوده افطس