ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۰۰

ز تیز کیان فایده است آن بروت

که چون بادگیر کشد تیغ تیز

بدست بزرگان ز بس ریخت آب

نباشد چنو در جهان آبریز