ای مفخر دودمان تیمور
ای سوره فضل و آیت نور
این بنده از آن درخت سرسبز
در صبح سپید و شام دیجور
اندر پی اقتباس نورم
همچون موسی ز نخله طور
اخلاص مرا بحضرت خود
دانی که عیان بود نه مستور
مهر تو درون سینه من
بنهفته چو می درون انگور
ای قطب رجای آدمیت
ای مرکز احتیاج جمهور