بیا که ملت ایران حقوق خویش گرفت
شبان دادگر از چنگ گرگ میش گرفت
رسید قاضی ایوان داد و در ایوان
جلوس کرد و ره اعتدال پیش گرفت
یکی فرشتهٔ اردیبهشتی از مینو
رسید و جشنی چون جشن هشتویش گرفت
چنان کشید ز دزدان خیره بادافراه
که وام‌های پس افتاده را ز پیش گرفت
ز نوشداروی شمشیر و برگ نخلهٔ دار
علاج سینهٔ مجروح و قلب ریش گرفت
چنان موازنه با عدل شد که یک سر مو
نه کم گرفت به میزان حق نه بیش گرفت
مهار معدلت آمد نسیم داد وزید
کدیور آمد و دنبال یوغ و خیش گرفت
عروس داد که در تن پلاس ماتم داشت
طراز عیش خود از پرنیان و کیش گرفت
معز سلطان عبدالحسین دندان کند
ز شیر شرزه و از مار گَرزه نیش گرفت
فضای کشور برباد رفته از نفسش
هوای جمعیت خاطر پریش گرفت
معز دولت و دین خوانمش که کیفر خلق
ز خصم دولت و بدخواه دین و کیش گرفت
به زور غیرت و نیروی اتحاد و وفاق
ز دست مردم بیگانه داد خویش گرفت
به زخم موزر و بمب و شرپنل از اعدا
سنان و ناچخ و تیر و کمان و کیش گرفت
جهانش برخی رخ کن دلا که نام ایزد
معز سلطان ملک جهان بهیش گرفت
بری ز غاصب بدکیش بستد آنچه به هند
گرفت نادر و عباس و شه به کیش گرفت
چنان که پرویز از روم گنج بادآورد
جم از حصار عدو گنج گاومیش گرفت
درین چکامه دم عیسوی مرا یار است
فرشته بر سخن دلکشم فریش گرفت