نسیمی » دیوان اشعار فارسی » اضافات » شمارهٔ ۷

جرمی که کرده ام اگر آری به روی من

مانند ابر آب شوم در دم از حیا

گر من گنه کنم کرمت بی نهایت است

شب را امید هست که روز آید از قفا