نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۴۳

آن سی و دو خط وجه آدم چو ندید

شیطان، به خلاف حق سر از سجده کشید

آن کس که به حق بدید امام ملکوت

از قوت حرف و صوت او گفت و شنید