نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

گر حرف به تو جمال خود بنماید

بر تو در گنج معرفت بگشاید

بی صوت و حروف با تو آید به حدیث

نطقی که به صورت و حرف اندر ناید