نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۲۷

تا می نشنوی ز خویشتن واحد و فرد

تحصیل مراد خویش نتوانی کرد

آزاد شو از جهان و پاک از همه گرد

خود را زن ره مساز اگر هستی مرد