نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

آیینه جم عبارت از روی من است

«والیل اذا» کنایت از موی من است

گر عارف سر قاب قوسین شدی

می دان که دو حرف نون ابروی من است