نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

آنم که خدای محض در پشت من است

وین قوت کاینات در مشت من است

منزل که قمر دارد و فرقان که رسول

اندر عدد حرف ده انگشت من است