نسیمی » دیوان اشعار فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۲۰۷

ح ا ج یا خدای جهان!

تو مکانی و نیست بی تو مکان

در رخت دیده ایم فضل خدا

بارک الله خدای هر دو جهان

چون عیان در رخ تو می بینم

هشت در از بهشت جاویدان

سر سبع المثانی ای طالب!

از خطوطات وجه خود برخوان