فضولی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۷۹

عمریست ترا عزیز طبعیست لطیف

بر خود منما قید جهان را تکلیف

آن کن که رضاییست درو ایزد را

مگذار که ضایع شود اوقات شریف