فضولی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۴۳

سادات که نور دیده و تاج سرند

با فضل و نسب زبده نوع بشرند

باید که ز راه راست بیرون نروند

چون امت جد خویش را راهبرند