فضولی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۲۵

گر یار جفاکار و گر عربده جوست

خوش باش که هر چه آید از یار نکوست

گر درد دلی رسد بعاشق از دوست

سهل است چو درمان دل آخر هم از اوست