فضولی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۲۲

سخن من بسیست در عالم

جز بد او عدو نمی بیند

هر نکویی که هست در نظمم

دوست می بیند او نمی بیند

بی تکلف عدوی من کور است

دیده او نکو نمی بیند