فضولی » دیوان اشعار فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۲۸۴

عمریست روی دل از نکویی ندیده ایم

از بخت مدتیست که رویی ندیده ایم

ورزیده ایم عاشقی تو خطان بسی

از هیچ یک وفا سر مویی ندیده ایم

بسیار دیده ایم جفا پیشه ها ولی

مثل تو شوخ عربده جویی ندیده ایم

بر چشم ما مقام تو بسیار خوش نماست

سروی به از تو بر لب جویی ندیده ایم

نگرفته ایم چون خم می ساعتی قرار

هر جا که ساغری و سبویی ندیده ایم

انصاف می دهیم فضولی بطبع تو

در بحث نظم از تو علوی ندیده ایم

هرگز ندیده ایم ز تو لاف برتری

با آنکه چون تو نادره گویی ندیده ایم