سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۷

زان جان که نداشت هیچ سودم تو بهی

زان دل که فرو گذاشت زودم تو بهی

وان دیده که نقش روی تو نمود

دیدم همه را و آزمودم تو بهی