سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۳

تا چند زجان مستمند اندیشی

تا کی ز جهان پر گزند اندیشی

آنچه از تو ستانند همی کالبد است

یک مزبله گو مباش چند اندیشی