سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۲

ای سایه ایزدی چو خورشید بزی

آسوده چنانکه داری امید بزی

ای دست گذار شرع تا حشر به پای

وی آب حیات ملک جاوید بزی