سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۰

هر دم جنگ است با من مسکینش

هر لحظه فزون است چو مهرم کینش

سبحان الله زبان تلخش نگرید

بیزار شدم از آن لب شیرینش