سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۹

آیینه بیار است خط چون زنگش

دل گشت فراخ از دهان تنگش

نقش از پری و رنگ ز گل بر بودست

خورشید منقش و مه گلرنگش