سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۱

سبحان الله در آن جوانی و هوس

روز و شبم اندیشه همی بودی و بس

کاندر پیری ز من نباید کس را

چون پیر شدم مرا نبایست از کس