سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۷

مه باتو تا درون پیرانه رود؟

وین پایه جز از من بیمایه رود

دی از سر نیست کرد به حامی خسته؟

خورشید چو شد ذره که در سایه رود