سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۸

این طایفه را چو خویشتن دانستند

خون را می و راز را سخن دانستند

چون تجربه چشم خردم باز گشاد

جمله نه چنان بود که می دانستند